Mindful eating είναι η διαδικασία να τρώμε με επίγνωση. Η κατανάλωση δηλαδή τροφής, όχι από παρόρμηση, αλλά με συνείδηση του αισθήματος πραγματικής πείνας.

Η επίγνωση/mindfulness ως τεχνική, έχει τις ρίζες της στην Ανατολική Ασία και αντικατοπτρίζει μια τεχνική διαλογισμού, αυτού της επίγνωσης.

Η τεχνική της επίγνωσης δεν περιορίζει τις αισθήσεις και κάθε άτομο τη βιώνει ξεχωριστά. Πολλές μελέτες προτείνουν ότι η τεχνική της επίγνωσης μπορεί να διδαχθεί.

Η εκπαίδευση στην επίγνωση έχει αρχίσει να θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι σε προγράμματα απώλειας βάρους που προωθούν αλλαγές, σε επίπεδο διατροφής ή φυσικής άσκησης (Olson & Emery 2015).

Μελετώντας τη βιβλιογραφία (Μantzios & Wilson 2015), αναφορικά με την επίγνωση, τη γευματική συμπεριφορά και τη σχέση τους με την παχυσαρκία, επισημαίνεται ότι η «αυτόματη» (ή χωρίς συνείδηση) κατανάλωση τροφής είναι αναπόφευκτη, γιατί γευματίζουμε πολλές φορές μέσα στην ημέρα και κάθε μέρα, με αποτέλεσμα η πράξη η ίδια να γίνεται δευτερεύουσας σημασίας.

Έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι καταναλώνουν τροφή επειδή είναι η ώρα του φαγητού και όχι επειδή ένιωσαν πείνα. Η επίγνωση (“σπάει” αυτή την αυτόματη συμπεριφορά, ευνοεί την καλύτερη αναγνώριση της ανάγκης για τροφή (διαχωρισμός βιολογικής πείνας – λιγούρας) και έτσι μπορεί να επιτευχθεί καλύτερη ρύθμιση του βάρους.

Απλά βήματα για να ξεκινήσει κανείς το mindful eating:

• Κάνουμε μια λίστα τροφίμων με αυτά που χρειαζόμαστε πραγματικά και ψωνίζουμε μόνο αυτά.
• Πάντα καθόμαστε σε τραπέζι για να φάμε και οργανώνουμε το χώρο μας σε αυτό, στρώνουμε δηλαδή το τραπέζι, ακόμα και αν τρώμε μόνοι μας.
• Δεν βιαζόμαστε και παίρνουμε χρόνο να παρατηρήσουμε τα «οργανοληπτικά χαρακτηριστικά» της τροφής μας δηλαδή το χρώμα, το σχήμα, το άρωμα και την υφή.
• Δημιουργούμε ευχάριστη ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια του γεύματος εφόσον είναι δυνατόν (π.χ. ωραίο τραπεζομάντηλο, φωτεινός χώρος, ίσως μουσική που προτιμάμε).
• Όταν τρώμε, συγκεντρωνόμαστε στο γεύμα μας. Αποφεύγουμε τους αντιπερισπασμούς πχ. τηλεόραση.
• Προσέχουμε τις ποσότητες του φαγητού που σερβίρουμε. Δίνουμε έμφαση στη ποιότητα και όχι στη ποσότητα.
• Απολαμβάνουμε το άρωμα, την υφή και τη γεύση του φαγητού και προσπαθούμε να μασάμε αργά. Έτσι προλαβαίνουμε να αισθανθούμε ότι χορτάσαμε, πριν φάμε μεγαλύτερη ποσότητα από όση χρειαζόμαστε.
• «Ακούμε» τις πραγματικές ενδείξεις πείνας ή κορεσμού. Αυτό θα μας οδηγήσει στο να συνεχίσουμε ή να σταματήσουμε το γεύμα μας όταν χορτάσουμε πραγματικά.